Turfjes: vrijwilligers waar een Peeldorp op kan bouwen

KBO Meijel

Om te drogen werden turfblokken in de Peel vroeger opeengestapeld als een piramide. Ver genoeg uiteen om de wind erdoor te laten, maar wel steunend op elkaar. Zo is het ook met de ‘Turfjes’ van KBO Meijel. Een nieuwe rubriek op de website van KBO Meijel waarin vrijwilligers worden geportretteerd. We stellen er graag twee aan u voor: Wilhelmien Janssen-Jaspers (77) en Lies Hanssen-van Enckevort (76) 

Heel Meijel kent haar als de vroegere uitbaatster van het Oranje Hotel, tegenwoordig Grand Café Goeije. Ze groeide er op als oudste dochter met nog 3 broers en zussen, nam de horecazaak over van haar ouders en leidde met haar man en gezin een gelukkig leven totdat ze op haar 49ste plotseling weduwe werd. ‘Er was weinig tijd om te rouwen, ik moest door, voor mijn kinderen en voor de zaak. Gelukkig kreeg ik in die tijd veel steun van het personeel en ook mijn zonen hielpen waar ze konden’.

Wilhelmien hield het drie jaar vol. ‘Toen werd het me te veel en heb ik het hotel verhuurd.’ Het betekende een ommekeer in haar leven. ‘Opeens was ik echt alleen als ik thuiskwam. Dat was ik, opgegroeid in een groot gezin en altijd mensen over de vloer, niet gewend. Toen leek het of ik pas echt kon gaan rouwen. Het was geen gemakkelijke tijd. Gelukkig had ik mijn kinderen en familie dichtbij. In die tijd kwam ik een vrijwilliger tegen die de kaartjes rondbracht van de overleden KBO-leden. Daar ben ik toen ook mee begonnen en zo rolde ik van het een in het ander. Ik ben graag dienstbaar, dat was ik in mijn werk ook gewend. Bij de KBO werd ik al snel gevraagd voor verschillende werkgroepen en de P.R. commissie. Ook was ik mede bezig met het organiseren van de vakanties van de KBO. Op die manier besteedde ik mijn vrije tijd nuttig.’ Haar inzet voor de ouderenvereniging en de Meijelse gemeenschap werd in 2022 beloond met een lintje van de Koning, die in 1986 op Koninginnedag nog als jonge kroonprins bij haar te gast was in het Oranje Hotel. Daar waar ze het halve dorp leerde kennen, zit Wilhelmien nog regelmatig op het terras. ‘Het is er vaak druk en dat doet me goed.’

Lies is al bijna twintig jaar actief bij KBO Meijel. Van 2006 tot 2017 als bestuurslid en sinds 2007 ook in de rol van ouderenadviseur. Dankbaar vrijwilligerswerk, noemt ze het, ‘Je krijgt te maken met vragen over zorg en welzijn, hulp in de huishouding, maar ook relatieproblemen.’ Het is veelal zoeken naar de vraag achter de vraag, is haar ervaring. ‘Vaak zijn mensen eerst terughoudend. Door vooral goed te luisteren ontdek je wat er speelt en ontstaan er soms diepgaande gesprekken over bijvoorbeeld ruzies in de familie of over eenzaamheid. Het komt ook voor dat iemand specifiek met mij wil praten. Dan vraag ik altijd: kom ik hier als Lies Hanssen of als ouderenadviseur?’

Lies is geboren in een gezin van11 kinderen op een boerderij in ‘De Hoek’. Als ze vertelt over haar jeugd is dat met veel warmte. De vader en moeder van Lies waren heel sociaal, ze hadden een onderduiker in huis tijdens de oorlog en later namen ze een weeskind op in hun gezin. ‘Die sociale instelling is een voorbeeld, dat je meeneemt in je leven’ zegt Lies. Ook nu nog is er een gezellige wekelijkse koffiemiddag samen met zusjes en schoonzusjes.
Het betrokken zijn bij mensen, zorg hebben voor hen, die in lastige omstandigheden verkeren, is Lies dus met de paplepel ingegeven. Ze houdt van mensen en wil graag, als het nodig is, hulp verlenen. Vorig jaar initieerde ze samen met wijkagent Ton de Bruin een actie waarbij dekens werden verstrekt aan eenzame mensen die gebukt gingen onder de hoge energieprijzen. Net als Wilhelmien verloor ze haar man. ‘Zes weken na zijn dood heb ik desgevraagd mijn bestuurstaken weer opgepakt. Dat heeft me geholpen om het leven weer op te pakken. Korte tijd later kwam de vraag of ik voorzitter wilde worden. Dat vond ik een eer, te meer omdat deze functie nooit eerder door een vrouw was vervuld.’

Lees de uitgebreide verhalen op www.kbo-meijel.nl

Tekst: Anne Marie Strous-de Vocht]