Ga door naar hoofdcontent
ArtikelenWinnaar The Voice Senior 2019
countryzanger

Winnaar The Voice Senior 2019

Dinsdag 31 maart 2020

‘Ik zing luisterliedjes, levensliedjes, liedjes met een grote dosis melancholie’

Ruud Hermans

Op zijn elfde stond hij voor het eerst op het podium, zijn eerste bandje ontstond toen hij zestien was, in de jaren zeventig had hij een hit, en in 2019 won hij The Voice Senior. ‘Muziek is er altijd geweest’, aldus Ruud Hermans.

image

‘Ik ben een gevoelsmens. Je moet mij niet vragen op een feestavond te spelen. Bierdrinken, hossen: dat ben ik niet. Ik zing luisterliedjes, levensliedjes, liedjes met een grote dosis melancholie, liefde, hoop…’, vertelt Ruud Hermans (69). ‘Country roads, ken je dat? Veel mensen vinden dat een uitgekakt nummer, maar voor mij is het de basis van mijn bestaan. Ik wil altijd naar huis.’ En zijn huis staat in Tilburg, zijn leven lang al, met uitzondering van vijf jaren die hij in Hilversum heeft gewoond. ‘Brabant is belangrijk voor me. De Brabantse gemoedelijkheid, de taal… prachtig.’

Twee kanten

Hermans begon al heel jong met muziek. ‘Als jongetje van elf stond ik voor het eerst op een podium, in een wijkcentrum in Tilburg, samen met twee andere jochies. Dat ik daar in die spotlights stond, was best wonderlijk eigenlijk. Want mijn moeder zei altijd: “Ruudje, eerst de anderen, dan pas jij.” Ik had geleerd niet op de voorgrond te treden.’ Dat hij toch op dat podium terechtkwam, komt omdat hij twee kanten heeft, vertelt hij: ‘Enerzijds kom ik graag onder de mensen, vind ik dat podium heerlijk en kan ik uitbundig zijn, met een lach en een traan. Maar ik kan ook gerust een hele week binnen zitten zonder iemand te zien. Dat is geen eenzaamheid – daar heb ik goed over nagedacht. Ik denk dat je eenzaam bent als je het gevoel hebt dat anderen dwars door je heen lopen. Als ik naar buiten ga, dan groet ik iedereen, maak ik een praatje met mensen die ik tegenkom. Ik vind dat leuk, ik hou van mensen. Maar ik vind het ook fijn om me helemaal terug te trekken zo nu en dan.’

Sterk gevoel 

‘Mijn moeder wilde graag dat ik meester werd, dus ben ik naar de pedagogische academie gegaan. Ik heb daarna een paar jaar muziekles gegeven, maar het onderwijs was toch niet mijn ding. Een klas met 30 kinderen… dat is een energievreter, hoor!’ Bovendien bleef tegelijkertijd de muziek maar trekken. Op zijn zestiende werd Hermans zanger van de folkband Heating. In 1973 reageerde hij op een advertentie van de Tumbleweeds, waarop hij werd aangenomen als zanger. Met die band scoorde hij in 1975 een nummer 1-hit, namelijk met het liedje Somewhere between. In 1977 stapte hij uit de Tumbleweeds en in 1979 werd hij radiopresentator bij de KRO. Dat heeft hij vervolgens dertig jaar gedaan, tot 2010. Toen kwam er iets heel nieuws op zijn pad: uitvaartbegeleiding. ‘Hoe ik daar ben ingerold? Ook weer via de muziek eigenlijk. Ik heb altijd contact gehouden met een aantal fans, en sommigen werden echt vrienden. Zo ook een echtpaar uit De Meern, Cor en Annie. In april 2010 werd Cor ernstig ziek en kwam de vraag of ik zijn dienst wilde doen. En ik zei ja, omdat ik wist dat ik dat kon. Ik heb een sterk gevoel, weet vaak wat mensen voelen. Die eerste dienst was heel bijzonder. Sindsdien heb ik zo’n 600 diensten gedaan…’ Op dit moment heeft Hermans het werk van uitvaartbegeleider op een laag pitje gezet. ‘Het is het mooiste werk dat ik ooit gedaan heb, er komt zoveel emotie bij kijken. Maar je moet er heel veel tijd in stoppen om het goed te kunnen doen.’ En juist die tijd, daar ontbreekt het aan op dit moment.

Cirkel is rond

Want als winnaar van The Voice Senior heeft Hermans het enorm druk: ‘Ik ga de theaters in met mijn muziek, daar heb ik enorm veel zin in!’ Hoe kwam hij erbij om mee te doen? ‘Ik kreeg een telefoontje van een talent scout die ik nog kende van mijn tijd in Hilversum. Of ik geen zangers in mijn netwerk had die wilden deelnemen aan The Voice. Ik zei dat ik erover zou nadenken. Een minuut later belde ik hem terug: “Wat dacht je ervan als ik zelf meedoe?” Dat vond hij geweldig!’ 

Akoestisch

Gelukkig had Ruud in de tussentijd ook op muziekgebied niet stilgezeten. Muziek was vaak onderdeel van de uitvaartdiensten die hij begeleidde. Daarnaast woonde hij jarenlang in een oud schooltje, waar hij huiskamerconcerten gaf voor zo’n veertig tot zestig mensen. ‘Dan speelden we akoestisch. Het publiek zat soms maar een meter bij ons vandaan. Dan moet je heel anders zingen en spelen dan op een podium. En de hele band moet met je meebewegen.’ Bij The Voice zat het publiek niet meer op zijn lip en een tv-studio vraagt om een andere dynamiek dan een huiskamer. ‘Zodra ik wist welk nummer ik moest gaan spelen, ben ik het eerst gaan luisteren. Soms wel honderd keer: waar gaat het over, wat is de rode draad, waar liggen de accenten? En pas als ik dat allemaal doorhad, ben ik het zelf gaan zingen.’

Prachtig jaar

Die aanpak heeft goed uitgepakt. Spijt van zijn deelname heeft hij zeker niet: ‘Het was fantastisch! Door The Voice ga ik dit jaar een hoop meemaken, daar heb ik zin in! De cirkel is rond, van vroeger uit tot nu. Ik heb altijd willen zingen, maar tijdens mijn leven heb ik vaak andere keuzes gemaakt. En nu sta ik toch weer op het podium!’

Als de dood voor de dood

Hermans is klaar voor wat gaat komen; zijn leeftijd zit hem niet in de weg. ‘Ik vind het helemaal niet erg om ouder te worden. Dat was vroeger anders: ik was als de dood voor de dood. Mijn vader overleed toen ik zestien was, dat was verschrikkelijk. Maar gaandeweg heb ik door mijn werk als uitvaartbegeleider zoveel te maken gehad met de dood, dat mijn angst is weggeëbd.’ En ouder worden heeft ook leuke kanten, vindt Hermans: ‘Alles wordt relatiever, minder zwaar.’ Hij besluit: ‘Ik heb een optie genomen op mijn leven tot 25 december van dit jaar: dan word ik zeventig. Dan heb ik een prachtig jaar gehad en daarna zie ik wel weer wat er komt.’ 

Meer informatie vindt u op www.ruudhermans.nl