Honden oppas gezocht!

Stichting OOPOEH, ‘Opa’s en Oma’s Passen Op Een Huisdier’, koppelt hondenbezitters aan senioren die graag op een hond willen passen. Het blijkt een regelrechte ‘win-win-win-situatie’: baasjes vinden een oppas, senioren krijgen meer beweging en de hond krijgt alle knuffels!

Stichting OOPOEH zet zich in voor een actiever leven voor senioren en een (nog) leuker leven voor honden. Veel senioren zijn dol op honden, maar willen of kunnen de volledige zorg voor een eigen dier niet meer dragen. Mensen die jarenlang een eigen hond hebben gehad, missen vaak de gezelligheid en de wandelingen, maar zien nu op tegen de verantwoordelijkheid. Omgekeerd kunnen hondenbezitters vaak niet de hele dag bij hun hond zijn, vanwege werk of andere bezigheden. Honden voelen zich vaak eenzaam als de baas van huis is. Een dag kan dan best lang duren. Stichting OOPOEH biedt uitkomst: senioren kunnen zich opgeven als oppas, als maatje, voor honden in de buurt. U bepaalt zelf welke hond u gezelschap wilt houden en hoe vaak. Er zijn geen kosten aan verbonden: de inschrijving is gratis en voor de zorg van de hond hoeft u nooit financieel bij te springen. Fijne bijkomstigheid: het zorgen voor een hond is gezond! Het verbetert uw conditie, helpt tegen een hoge bloeddruk en heeft een positieve invloed op uw stemming!

ONS Magazine ging in gesprek met OOPOEH Hillie Andries, die sinds haar pensionering al vierenhalf jaar elke dinsdag op hond Kellie past. Tonnie Hogendoorn, baasje van Kellie, is fervent golfer en vertelt dat ze door de hondenoppas elke dinsdag – onbezorgd – naar de damesdag op de golfbaan kan. Voor Kellie zijn de oppas­dagen een feestje.

‘Als je met pensioen gaat, dan zit je ineens hele dagen thuis’, vertelt Hillie. ‘En ik wilde wél in beweging blijven. Maar in m’n eentje wandelen, dat doe ik niet zo snel. Mijn vriendin – die zelf ook een hond heeft – had het al een keer over de Stichting OOPOEH gehad. Toen ik met pensioen ging, heb ik me daar ingeschreven. Zo ben ik aan Kellie gekoppeld. En écht, de match kan niet beter!’

‘Ruim vier jaar geleden, in oktober, hebben Tonnie, Kellie en ik kennis met elkaar gemaakt. Het klikte meteen. We voelden elkaar aan, de hond en ik. We hebben toen direct afgesproken voor de dinsdag, elke week. Dan heb je structuur. Bovendien komt het goed uit met het golfen van Tonnie. Elke dinsdag om negen uur komt ze Kellie brengen. Dan ga ik met haar wandelen. Daarna krijgt ze haar eten en ’s middags, om een uur of twee, ga ik nog een keer met haar naar buiten. Om een uurtje of vijf wordt ze opgehaald. Zo heb ik mijn beweging en tegelijk een dag gezelschap van Kellie. Dat vind ik hartstikke leuk. Tonnie is ongeveer van mijn leeftijd, ook weduwe. Dat past wel. We bezoeken elkaar op onze verjaardagen en ze brengt mij altijd iets met Sinterklaas en Kerst. Maar zelf mag ik niets terugdoen’, zegt Hillie lachend.

‘Met een hond kom je ook makkelijker in contact met anderen. Je maakt sneller een praatje met de mensen die je onderweg tegenkomt. “Wat heeft de hond een hoop haar en wat zal ze veel geborsteld moeten worden”, hoor ik vaak. Maar daar heb ik geen last van, ik heb Kellie maar een dagje in de week, ik hoef haar niet te borstelen. Voor De Zonnebloem doe ik ook werk als vrijwilligster. Eén keer in de veertien dagen ga ik langs bij een mevrouw, die ook gek van hondjes is. Kellie neem ik dan altijd mee. Dat is leuk voor haar én het is leuk voor Kellie. Ze is echt een allemansvriendje.’

‘Via OOPOEH ben ik een keer meegegaan naar een koffieconcert in Tivoli Vredenburg. De stichting organiseert regelmatig uitjes voor deelnemers, maar als het op een dinsdag is, dan ga ik niet, want dan heb ik Kellie natuurlijk. Het oppassen op haar is écht een verrijking van m’n leven. Ik kijk er elke week weer naar uit. En Kellie kennelijk ook. Haar baasje vertelt dat als ze hier de hoek om komt, Kellie begint te kwispelen en piepen van plezier.’

‘Kellie is een Duits rashondje, een Elo, langharig en middelgroot. Je ziet ze niet zoveel in Nederland. Elke dinsdag speel ik golf op de damesdag en dan mag Kellie niet mee. Op andere dagen, als ik geen wedstrijd speel, mag ze wel de baan op. En ze kan nu ook wel wat langer alleen thuis zijn. Maar ze gaat nu al vier jaar naar Hillie, dus dat gaat helemaal prima. Via OOPOEH komt je hond bij mensen terecht die het fijn vinden om op een hond te passen. Dat is veel persoonlijker dan bijvoorbeeld een uitlaatservice, ook voor het beestje.’

‘Hillie is eerst een keer bij mij geweest om kennis te maken. Het klikte meteen en daarna heb ik m’n hond voor de eerste keer bij haar gebracht. Dat verliep allemaal prima. Na een keer of drie begon Kellie zelfs al te piepen als we in de buurt kwamen. Ze is altijd blij als ze daar weer een dagje heen mag.’

‘Ze is ook een keer een weekje bij Hillie geweest, waardoor ik op vakantie kon. En als ik een keer onverwachts weg moet, mag ik haar altijd bellen. Dat vind ik heel fijn. Als ik Kellie weer op kom halen, dan maken we altijd even een praatje. Maar ons contact gaat écht over de hond. Hillie is daar heel blij mee en ik uiteraard ook. Het is voor ons allemaal een win-win-win situatie’, zegt Tonnie beslist.

Beeld:Stefan Koops