Energie en gezelligheid op de dansvloer

Dat dans en muziek verbindt, weten ze in Budel maar al te goed. De leden van Senioren Budel zitten op zondag niet met een kopje thee op de kleinkinderen te wachten. Ze swingen samen de pan uit op klassiekers uit de jaren ‘60 en ‘70.

Wie deze zondagmiddag door het verder rustige centrum van Budel loopt, kan het buiten al duidelijk horen: het is muziekmiddag in multifunctioneel centrum De Borgh. Bij binnenkomst zwieren meer dan tien paren en een paar solodansers over de vloer. Ook in de rest van de zaal zitten mensen te genieten van de band, die allerlei klassiekers uit de sixties en seventies speelt. Aan de bar worden consumptiemuntjes ingeleverd voor een broodnodig drankje én een lekker stukje Limburgse pruimen- of kruimelvlaai.

Jen Compen is voorzitter van Senioren Budel (aangesloten bij KBO-Brabant) en staat in een hoek van de zaal duidelijk te genieten. ‘Er zijn deze keer wel 160 bezoekers op de muziekmiddag af gekomen. Het past straks niet meer in deze zaal’, zegt hij lachend. ‘Deze middag is voor alle KBO-leden, er zijn zelfs een paar mensen uit Hamont in België. Ook mogen leden een introducé meenemen. Tot nu hebben we vijf edities van deze muziekmiddag georganiseerd. Een echte dansavond was er al langer, maar hier komen mensen ook naartoe voor een gezellig praatje, om te luisteren naar de muziek en te kijken naar de dansers. Er hangt hier altijd een heel fijne sfeer.’

De band ‘t Orkesje is medeverantwoordelijk voor die goede sfeer. Ze hebben een gevarieerde speellijst van een paar bladzijden en maken veel contact met het publiek. Peter Claessens is toetsenist, Kees van Maanen speelt bas, Mari Rutten zit achter het drumstel en Ad Claessens speelt gitaar. Alle bandleden zingen. Als het pauze is, heeft bandleider Kees van Maanen wel even tijd om te vertellen over ‘t Orkesje. ‘We zijn in de jaren negentig ontstaan als huisorkest in een verzorgingshuis in Eindhoven. Na een tijdje werden we ook steeds vaker gevraagd op verjaardagen, bruiloften én op evenementen van verschillende KBO’s. Het Daar bij die waterkant– gehalte (liedje van De Havenzangers, red.) is er inmiddels aardig vanaf, we spelen nu muziek die we zelf leuk vinden. Herkenbare en dansbare muziek staat bij ons voorop. Bands als The Beegees, The Shadows en The Everly Brothers zijn onze persoonlijke favorieten. We krijgen zoveel terug van ons publiek, soms komen mensen ons met tranen in de ogen vertellen dat ze zo aan het genieten zijn.’

Ook Jen Compen merkt dat de muziekmiddagen echt voor afleiding en zelfs minder eenzaamheid zorgen. ‘Ik weet toevallig dat er hier vanmiddag twee mannen aanwezig zijn die allebei een tijdje geleden weduwnaar zijn geworden. Ik vind het knap dat ze hier toch naartoe komen om even onder de mensen te zijn en een paar uurtjes hun verdriet naar de achtergrond te laten verdwijnen.’ Eenzaamheidsbestrijding en het, letterlijk en figuurlijk, in beweging krijgen van mensen zijn dan ook twee van de speerpunten van Senioren Budel. En dat lukt behoorlijk goed, bevestigt collega-bestuurslid Huub van Dierendonck. ‘Op dit moment sluiten er maandelijks tientallen mensen aan bij onze vereniging. Ik bezoek ze allemaal persoonlijk om uitleg te geven over onze activiteiten en samen te bekijken wat er bij hen past. In ons bestuur zit een sociaal makelaar die mij hierbij ook regelmatig input geeft’. Jen Compen: ‘Een groot deel van onze activiteiten is tweeledig: ze zorgen ervoor dat mensen letterlijk in beweging komen, bijvoorbeeld vanmiddag, maar ook bij een ochtendje samen sporten, darten of jeu de boules. En daarnaast bewerkstelligen ze dat mensen de deur uit gaan en nieuwe mensen leren kennen. Daar kan geen anti-eenzaamheidsbeleid van de gemeente tegenop!’

Bezoekers Bèr Neeskens en Annie Geurts-Strijbos vallen meteen op door hun energieke verschijning en de fleurige en zwierige rok van Annie. Het stel is al meer dan dertig jaar samen. Ze leerden elkaar kennen tijdens… een dansavond! Ze wonnen diezelfde avond samen een prijs met hun danskunsten en hebben elkaar nooit meer losgelaten. De muziekmiddagen in De Borgh bezoeken ze trouw, samen met de broer en schoonzus van Bèr en wie er maar zin heeft om aan te haken. Annie: ‘Ik ben een jaar geleden geopereerd aan mijn heup. Ondanks dat ik al 87 ben en die heup me soms nog flink pijn doet, moet ik niet denken aan stoppen met dansen.’ Terwijl Bèr en Annie even gaan zitten om uit te blazen en iets te drinken, zet op de dansvloer een groepje dames een linedance in. ‘t Orkesje zingt ondertussen toepasselijk over een honky tonk, een bar waarcountrymuziek wordt gespeeld. Na dit korte intermezzo stroomt de vloer weer vol met andere dansliefhebbers.

Will you tell me you love me, zingt François Maes uit volle borst terwijl hij door de zaal swingt. Nu even alleen, maar eerder ook regelmatig met een dame in zijn armen. Even rustig zitten, daar doet hij liever niet aan. ‘Mijn vrienden noemen mij niet voor niks een sprinkhaan. Ik zing in een band, fiets veel, heb altijd gevoetbald, gebokst en aan judo gedaan. In de coronatijd, toen er geen muziekmiddag was, zette ik thuis lekker hard de muziek aan. Met goedkeuring en zelfs aanmoediging van mijn buren, hoor!’, lacht Maes. ‘Om mijn energie kwijt te kunnen, danste ik door de huiskamer op muziek van Elvis Presley en liedjes als Comment ça va van The Shorts en Laat de zon in je hart van Willy Sommers. Ik hou van gezelligheid, dat is eigenlijk het doel in mijn leven. En nu ga ik weer terug naar de dansvloer!’

Beeld: Christian Keijsers