‘Een optimist? Ik noem mezelf liever realist’

Hans Böhm (74) leerde als vijfjarig jongetje schaken van zijn ouders. De sport werd de rode draad in zijn veelzijdige leven. “Je moet zoeken naar waar je geluk ligt en niet kijken naar wat je niet hebt.”

Nee hoor, Hans Böhm hoeft niet zo nodig weer een plekje te krijgen in het panel van Ook dat nog!. Het humoristische consumentenprogramma dat op zijn hoogtepunt in de jaren negentig meer dan drie miljoen kijkers trok komt binnenkort weer op televisie. “Het was een prachtige tijd, maar wel een tijd die achter me ligt. Het paste bij mijn leven toen. Nu mogen nieuwe generaties het stokje overnemen.”

Even voor de duidelijkheid. Dat Böhm niet in het Ook dat nog!-panel wil is niet omdat hij het op zijn 74-jarige leeftijd rustiger aan wil doen. De schaakevangelist/journalist/ televisiemaker/dagvoorzitter moest laatst nog een plekje in zijn agenda zoeken om een potje backgammon te kunnen spelen met een vriend. Nee, Böhm wil vooral alleen doen waar hij plezier aan beleeft. Dat is namelijk precies wat hij al zijn hele leven doet. Hij groeide op in Rotterdam; in de jaren vijftig een stad in opbouw. Hij speelde op de puinhopen van de Lijnbaan, terwijl zijn ouders werkten: zijn moeder was secretaresse van de latere Nobelprijs­winnaar professor Tinbergen en zijn vader gaf zangles. Ze hadden het niet breed: statiegeld hielp hen geregeld om de laatste dagen van de maand door te komen. “Met een sigaartje en een glaasje wijn speelden mijn ouders ’s avonds vaak een potje schaak. Daar hadden ze veel plezier in, zag ik. Ik keek mee, kreeg een knipoog als ie­mand een slimme zet deed en uiteindelijk leerden ze mij hoe ik dat ook kon doen.”