‘Ik kan erop vertrouwen dat ik overeind blijf’

Helpt een topsportmentaliteit bij het proces van ouder worden? Of zit het dan juist in de weg? We spreken erover met Yvonne van Gennip, die we vooral kennen als drievoudig olympisch schaatskampioen in Calgary in 1988. “Als mijn vuurtje maar brandt, dan kan ik alles aan.”

We zijn deze keer in Volendam. De ochtendzon schittert op het water en het is nog rustig in de haven. Op de dijk zoekt een handjevol toeristen de weg en groeten lokale ondernemers hun dorpsgenoten onderweg naar hun werk. Onder hen oud-schaatser Yvonne van Gennip. Met de eigenaresse van café De Molen bespreekt ze vol trots de gouden medaille van kogelstoter Jessica Schilder van eerder die week. Ze praat snel en bevlogen. Zelf is ze net terug van een minivakantie in Italië van drie dagen. Meer zit er in haar drukke agenda al jaren niet in. Maar daar is ze zelf heel relaxed over. “Het is zo mooi wonen hier. Als ik klaar ben met werken stap ik op de fiets en zit ik zo tussen de boerderijen, de schapen en de paarden. Gelukkiger kan je me niet maken.”

Dat sport haar uitlaatklep is, dat raakt de olympisch kampioen nooit kwijt. “Ik train nergens meer voor, ik doe het puur voor mezelf. Op de fiets kan ik mijn hoofd leegmaken. En als dat gelukt is krijg ik weer ruimte voor nieuwe ideeën, dat vind ik zo heerlijk. In mijn werk sta ik de hele dag aan, dit is een momentje voor mij. Afhankelijk van hoe fit ik me voel neem ik de tijd om rustig door de natuur te fietsen en om me heen te kijken of ga ik juist even lekker stoempen door de polder.” Met drukke gebaren zet ze haar verhaal kracht bij. “En als het echt pokkenweer is, veel wind of kou, dan maak ik gewoon een flinke wandeling.”