“We willen niet dat alles op z’n kop staat als één van ons wegvalt”

“Het gaat goed zolang het goed gaat,” zegt Ed van der Stelt (80) wel eens tegen de kinderen. “Ik probeer ze dan een beetje gerust te stellen omdat ze zien dat de jaren toch gaan tellen. Tegelijk weten mijn vrouw en ik dat we niet het eeuwige leven hebben, dus proberen we ons voor te bereiden op de toekomst. De financiën op orde houden vinden we echt belangrijk.”

Ed (80) en Joke van der Stelt (78) vormen al vijftig jaar een gelukkig stel. Ze hebben samen twee kinderen grootgebracht. Hun leven kende een duidelijke rolverdeling: Ed werkte als administrateur, Joke parttime in de apotheek en verder runde ze het huishouden. “Een beetje traditioneel, vinden onze kinderen,” lacht Ed. “En ze hebben gelijk, maar dat hoorde bij die tijd.”

Zoals in veel gezinnen van vroeger, kwamen de financiën vooral op Ed neer. “Ik vond het leuk om te doen,” zegt hij. “Ik hield alles netjes bij, van de belastingaangifte tot de bankzaken.” Joke hield zich er nauwelijks mee bezig. “Ik had een huishoudpotje en een eigen spaarrekening. Meer niet. Ed regelde de rest – dat was gewoon zo.”

Tot voor kort. “Een vriend zei: ‘Jullie moeten toch eens bespreken wat er gebeurt als Ed er straks niet meer is. “Dat zette ons aan het denken,” vertelt Joke. “Want eerlijk is eerlijk: ik word zenuwachtig van geldzaken.” “Het ligt ook aan mij,” zegt Ed. “Ik heb haar er nooit echt bij betrokken. Dat leek ook niet nodig. Maar nu willen we voorkomen dat alles op z’n kop staat als ik er niet meer ben.”

Het stel besloot in actie te komen. Samen begonnen ze te oefenen met DigiHandig. In deze gratis oefenomgeving leer je stap voor stap nieuwe apps op je tablet of smartphone te gebruiken. Onder andere kun je online bankieren leren. Joke: “Ik dacht: straks druk ik op de verkeerde knop en gaat alles mis. Maar in die oefenapp kan dat niet gebeuren. Dat geeft rust.”

En dat werkte: Joke pakt het sneller op dan ze zelf had gedacht. “Ik vind het zelfs leuk. Een soort sport: elke keer een beetje beter worden. Ed helpt me erbij, maar ik wil het ook zelf kunnen.”

Wat begon als een ongemakkelijk gesprek over ‘wat als’ is veranderd in een gezamenlijke reis naar zelfstandigheid en wederzijds vertrouwen. Joke: “Ik voel me zekerder nu. Niet omdat ik alles weet, maar omdat ik weet dat ik het kan leren.”

Hun verhaal is een voorbeeld voor velen. Vooruitkijken hoeft niet zwaar of verdrietig te zijn. Het kan juist verbindend zijn. En het zorgt ervoor dat je, ook als je ouder wordt, samen de regie houdt over je leven.