Het zwarte gat  

“U vergeeft het mij beslist als ik af en toe in een feministische bui verval. Maar soms kan het even niet anders en staat het vrouw zijn even in de schijnwerpers. U denkt misschien: “Wat heeft dat met het zwarte gat te maken, de titel van dit stukje? Nou, het ligt nog vrij recent; dat eerste zwarte gat: de maand januari.

In november begint het nerveuze en vaak hectische gedoe als voorbereiding op de drukke decembermaand. Ik heb het over de plannen voor  Sinterklaas. Gedichten maken, waar velen van ons heel nerveus van worden, omdat het een mate van talent is. Surprises bedenken, kopen, inpakken en hopen dat alles in de smaak zal vallen. Dan volgt Kerstmis. Druk, druk, druk. Weliswaar elk jaar hetzelfde programma, maar toch. Worden we dit jaar eens uitgenodigd of toch liever zelf weer alles willen organiseren? Het is een heerlijke tijd, maar toch.

En dan volgt uiteraard weer die ‘verfliktste’, onvermijdelijke maand januari. Het kleine zwarte gat. Om die maand goed door te komen en het gat zo minimaal te houden maak ik altijd een klein programma. Ik plan een museum bezoek, probeer wat met gepensioneerde collega’s af te spreken. Bij goed weer maken we een mooie wandeling, we gaan samen lunchen of gewoon ergens koffiedrinken.

Hier komt dan dus mijn feministische achtergrond even om de hoek kijken. Het andere zwarte gat waarover ik het ook wil hebben is het moment dat de partner met pensioen gaat. En dat is heel vaak een behoorlijk zwart gat. Ik blijf even bij de partner stilstaan, anders wordt het verhaal te ingewikkeld. Die partner is dan de gepensioneerde, waarbij het vaste patroon er niet meer is. Die opstaat als hij zin heeft, ineens pyjama-dagen instelt en dan de rest van de dag maar ziet door te komen. Dan wil partnerlief vaak ook ons hele programma omgooien. Het huishouden veranderen omdat hij vindt dat we het al die jaren niet zo goed gepland hebben. Hoe hebben we het al die tijd zonder hun inbreng dan geregeld? Met een betaalde baan, de zorg van het huishouden, het onderhouden van alle sociale contacten, kinderen opvoeden, vrijwilligerswerk en daarbij regelmatig mantelzorg verlenen. 

Het leven van de partner, van mij als vrouw in dit verhaal, verandert mee. Ineens wordt verwacht dat we de vrije tijd anders gaan indelen. Lekker veel samen gaan doen. Te veel in mijn optiek. Vergeet daarbij niet dat de interesses ook  nog vaak op een ander vlak liggen. Mijn advies: probeer je voor een gedeelte lekker aan je eigen agenda te houden. Dat komt iedereen ten goede en het houdt de conversatie levendig. Hoe dan ook, ik hoop dat u ten volle kunt gaan genieten van een welverdiende mooie tijd.”