Ga door naar hoofdcontent

Erfenis

Vrijdag 29 september 2023
 class=

‘De kast ruikt nog steeds naar chocolade en koekjes,’ zeg ik terwijl ik de laatste nog te verdelen schaaltjes en trommeltjes op tafel zet. Mijn broer en mijn nichtje ruiken het ook, maar hebben weinig belangstelling voor de verzameling op tafel. In de afgelopen weken liepen we samen vol heimwee en jeugdherinneringen door het huis. In dit huis, in een dorp in Brabant, woonden onze vijf ongetrouwde tantes. Ze zijn er geboren en gestorven, bijna allen boven de 85 jaar. De oudste zus van mijn vader heeft al haar zussen overleefd. Ze zorgde haar hele leven voor ‘haar’ gezin, en kon, toen de jongste er niet meer was, in alle rust haar ogen sluiten.

Ik hield het meest van de zondagochtenden met de tantes. De beierende klokken riepen ons, terwijl ik tussen de zussen over de markt naar de kerk liep. Er waren vaste plaatsen op de derde bank. De oudste had er een kussentje liggen, geborduurd door haar zus. Na de mis werden er kaarsen opgestoken bij de maagd Maria. Thuis had de hulp, die al meer dan dertig jaar in dienst was, het uitgebreide ontbijt klaar. Met voor ieder naast het bord een eigen schaaltje met bonbons en koekjes.

Daarna maakte ieder het zich gemakkelijk in de eigen damesfauteuil. De jongste pakte het dikke boek waaruit ze iedere zondag voorlas. Meestal een familieroman, met wat romantiek en een beetje avontuur. Na een half uurtje zakten de hoofden langzaam opzij. Dan legde de jongste de zelf geborduurde bladwijzer in het boek, sloot het en deed ook een dutje. Die sfeer van rust en tevredenheid is voor mij een onvergetelijke erfenis. Ik kijk nog eens naar de schaaltjes en de trommeltjes. ‘Ik wil ze wel hebben,’ zeg ik.