De winter tijdens onze jeugd in de vijftiger jaren

Soms denk je er ietwat weemoedig aan terug: de echte winters van vroeger. Heeft u dat ook wanneer de regen valt en blijft vallen en u goed moet nadenken of het nu herfst of winter is in Nederland? Piet Heggers vertelt erover.

“Vroeger waren de winters veel strenger dan nu. Er viel veel meer sneeuw en die bleef ook veel langer liggen. Het vroor soms wel 20 graden en wat waren we blij als het weer de tijd was van prachtig natuurijs. Alle kinderen en ook de ouderen zochten wegen op die steil naar onder liepen of een weiland dat schuin naar beneden liep. Daar kon je dan met je slee zo’n mooi ritje maken. De ouderen onder ons namen soms de allerkleinsten mee en koersten net zo hard de berg af.

Bij ons in Gulpen kon je vanaf de Gulperberg soms wel snelheden van 70 km per uur bereiken. Hiervoor werd zelfs het verkeer op de aangrenzenden weg omgeleid. De mensen in de Gats strooiden as omdat het te gevaarlijk was. Maar we waren gewiekst en verzamelden nieuwe sneeuw met een kruiwagen. Het gevaar zag je als kind immers niet.

Het was ook nooit een vraag of we deze winter konden schaatsen. Ieder jaar was het raak en lag er natuurijs. Bij ons was dat op de vijver rondom kasteel Neuborg en op een poel tegenover hotel de Oude Geul. Maar overal in Limburg waren van die mooie schaatsplekken die je samen met je vrienden opzocht zodra het maar even kon. Ook werden er grote sneeuwpoppen gemaakt. Dit gebeurde met de hele familie of met een hele buurt. Sneeuwbal gooien was de meest geliefde bezigheid van ons jongens. Die winters hè. Ze waren toen veel mooier dan vandaag de dag.”