Voorstellen redactie

Bent u benieuwd wie iedere maand aan de redactie van ONS magazine werkt en aan deze editie die u via de mail krijgt? We stellen het Limburgse schrijfteam graag aan u voor.

“Ik ben Marie-José Kelleners-Haagmans en woon in een van de oudste historische stadjes van Nederland, het mooie Sittard. Ruim 25 jaar ben ik al lid van de KBO en ik heb diverse functies bekleed van voorzitter, nog steeds van een plaatselijke KBO-afdeling, tot nu lid van de redactieraad van ONS Magazine en ONS Mailmagazine. England is mijn favoriete vakantieland. Prachtige afwisselende natuur en bijzonder vriendelijke mensen. Naar Zweden reizen we elk jaar omdat onze dochter daar woont.  Niet te vergelijken met Nederland, vooral de rust en de oneindige ruimte van het land.

Een paar wensen heb ik nog op mijn bucketlist staan: Het oversteken van de Poolcirkel en een trip naar Finland of IJsland. Maar ik geniet van alles wat het leven te bieden heeft, zoals ook een tochtje maken door het prachtige Zuid-Limburgse landschap. Ik schrijf al jaren voor diverse instanties; reisverhalen, interviews en graag columns over ‘uit het leven gegrepen’ onderwerpen, dus gewone alledaagse dingen. Realistisch, soms met een beetje cynisme, maar vaak met een vleugje humor waar u als lezers hopelijk van zult genieten.”

“Mag ik me voorstellen: Will Gerritsen. Venlonaar, dit jaar zeventig, gelukkig getrouwd met Els, twee kinderen die allang zijn uitgevlogen. Gedurende mijn werkzame leven was ik als journalist verbonden aan De Limburger, daarvoor het Dagblad voor Noord-Limburg. Bij de krant heb ik van alles gedaan. Ik was regio- en stadsverslaggever, schreef artikelen over gezondheid, medische onderwerpen, wetenschap en consumentenzaken. Verder werkte ik mee aan een website over gezondheid en was de laatste jaren tot aan mijn pensionering actief op de economieredactie. In het verlengde hiervan schreef ik daarna een boek over marktleiders in ondernemend Venlo.

Hobby’s, bezigheden, interesses? Genoeg. Lezen (kranten uiteraard) en schrijven (uiteraard). Koken, liefst Aziatisch en mediterraan. Af en toe een reisje, veel wandelen, fietsen, beeldhouwen, muziek en podcasts beluisteren. Als wijnliefhebber zit ik bij een wijnclub, beheer de website, houd proeverijen en organiseer wijnuitstapjes. Motto: het leven is te kort om slechte wijn te drinken.”

“Mijn naam is Peter Voncken, 62 jaar, vader van twee dochters (34 en 30) en samen met mijn vrouw Christine woonachtig tussen Waterval en Schietecoven. Nou goed dan, voor degene die deze gehuchten omzoomd door wijngaarden niet kent, ons huis staat in Ulestraten. Na 43 jaar merendeels werkzaam te zijn geweest in de hulpverlening, beschik ik sinds twee jaar door een volledige arbeidsongeschiktheid, over zeeën van tijd.  Tijd die ik invul met mantelzorgen voor mijn ouders, dagelijks wandelen, stallen uitmesten voor mijn jongste dochter (Pap, heb je nog zin om gratis te fitnessen?), podcasts luisteren, lezen (romans) en last but not least schrijven voor KBO en nu en dan korte verhalen voor Duistalige schrijfforums (vertaald door mijn vrouw die Duitse en fervent korte verhalenschrijfster is). Maar voordat ik dit alles onderneem, heb ik meteen na het opstaan mijn spieren losgemaakt met rekken en strekken (goede warming up voor het staluitmesten) 😊. De beste manier om iedere dag goed te starten, toch?”

“Ik ben geboren in Lomm, in Noord- Limburg. Vanaf mijn eerste levensjaar woon ik in Gulpen. Als opleiding heb ik drie jaar HBS gedaan en daarna een cursus radiotechniek bij Philips. Vanaf mijn 52ste jaar ben ik afgekeurd. Ik heb veel in de horeca gewerkt en bij Brand Bierbrouwerij. Daar heb ik tien jaar rondleidingen gegeven. Tien jaar geleden ben ik begonnen met het schrijven van korte verhalen. Ook maak ik verslagen van bijeenkomsten van verenigingen waar ik lid van ben. Ik lees veel en puzzel geregeld. Op tv kijk ik meestal naar documentaires en naar sporten waaraan Nederlanders deelnemen. Ik doe nog veel vrijwilligerswerk voor diverse verenigingen. Ik kook graag en ga graag ergens iets eten of drinken of er een paar daagjes tussen uit.”

“Zorgdragen voor anderen is altijd mijn passie geweest. Ik heb 43 jaar in diverse zorginstellingen gewerkt, van verpleeghuis, ziekenhuis, Artsen zonder Grenzen tot het gevangeniswezen. Na mijn werk ontstond een nieuw leven, een nieuwe levensfase die voor sommigen een enorme uitdaging kan zijn. Voor mij verliep de overgang naar pensionering soepel. Al snel werd ik benaderd om mijn kennis en ervaring te delen bij een grote zorginstelling. Deze nieuwe uitdaging geeft voldoening, biedt een andere vorm van zingeving en draagt bij aan verdere groei. Ons zorgstelsel gaat immers volledig op de schop. In de nabije toekomst zal een groter beroep worden gedaan op de directe omgeving van de zieke persoon. Het gebrek aan arbeidskrachten en de vergrijzing vragen om nieuwe oplossingen en een efficiëntere inzet van zorgmedewerkers. Bij de ontwikkeling daarvan ben ik nauw betrokken.

Een ander belangrijk onderdeel van mijn huidige leven zijn de sociale contacten. Ik ben als vrijwilliger redactioneel betrokken bij het KBO-ledenblad Ons. De essentie van mijn bezigheden is blijven omkijken naar elkaar. Mijn opleiding fotografie kan ik nu mooi combineren met het schrijven van redactionele stukken. Maar vrije fotografische opdrachten, bijvoorbeeld voor presentaties of boekomslagen, vormen voor mij de grootste en meest interessante uitdagingen.”

“Ik ben de jongste senior van deze KBO-redactiewerkgroep: 53 jaar, getrouwd, heb drie heerlijk eigengereide kids waarvan ook de jongste pasgeleden de wettelijke leeftijd van volwassenheid heeft bereikt. Maakt me dat (te) jong voor de KBO? Allerminst! Ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat ik ben aangehaakt omwille van mijn beroep. Ik ben tekstschrijver en communicatieadviseur en ondersteun KBO Limburg hierin. Toen me werd medegedeeld dat je vanaf je vijftigste al lid kunt worden, was ik eerst verbaasd. En daarna dacht ik al snel: dat ga ik doen. Ik ontmoet in KBO een geweldige leuke groep mensen die hun levenservaring, energie en tijd gebruiken om iets voor anderen te betekenen. Dat spreekt me aan. Ik ben me ervan bewust dat, wanneer ik straks ècht die oudere ben en misschien hulp nodig heb, de middelen van overheidswege niet toereikend zullen zijn. Daarom wil ik zelf het heft in handen nemen en erbovenop zitten. Daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen. Dus ja, ik steun KBO van harte! En ik omarm het gedachtegoed.”