Muziek en protestbewegingen door de jaren heen

Door Marie-José Kelleners

Ik ga u meenemen op een muzikaal reisje door de jaren heen en de protestbewegingen die daarbij hoorden. Mijn liefde voor muziek begon al in mijn peuter-kleutertijd. We hadden thuis een radio met daarnaast een hele grote leunstoel. Dat was mijn speciale plekje. Altijd een hele klimpartij om erin te komen, want zittend raakten mijn beentjes toen nog niet eens de grond. 

Eddy Christiani zong “Op de woelige baren” en iets later Bobbejaan Schoepen “Zie ik de lichtjes van de Schelde,” en ik zong oh zo vrolijk mee.

In mijn tienerjaren bepaalden Radio Veronica en Radio Noordzee het muzikale tijdperk, althans als je in het westen van het land woonde. Ik logeerde in die tijd vaak in Amsterdam en in Schoorl bij vrienden van mijn ouders. Tineke de Nooij, Neerlands eerste vrouwelijke discjockey, Lex Harding, alleen al een stem om verliefd op te worden, Rob Out en Willem van Kooten, alias Joost den Draaijer waren de dj’s van het eerste uur. Tineke is al lang met pensioen en verzorgt nog muzikale feestjes in het tehuis waar ze woont. Lex Harding, tachtig jaar, beweegt zich nog steeds in de muziek- en zakenwereld rondom Hilversum. Joost en Rob hebben de levende wereld inmiddels verlaten. 

In 1974 toen piratenzenders door de Europese Unie verboden werden, betekende dit helaas ook voor Nederland het einde van de geliefde en populaire zenders Radio Veronica en Radio Noordzee. Het schip van Radio Veronica ligt nu in de haven van Amsterdam Noord,  en  het schip van Radio Noordzee is in 1978 verkocht aan Libië.

In de jaren zestig zagen we de opkomst van de anarchistische maar geweldloze protestbeweging “De Kabouters,” ontstaan uit de Provo- (provoceren) beweging, opgericht door Roel van Duijn. Zij zetten zich af tegen de gevestigde orde en dat zorgde vooral in Amsterdam voor veel ophef. Ze veroverden zelfs vijf raadszetels. Maar zoals zo vaak, nam hun invloed af door interne verdeeldheid, maar ook doordat hun eisen op de politieke agenda werden gezet. Roel van Duijn bleef nog jaren actief in de politiek. Nu runt hij een website voor mensen met liefdesverdriet!! 

Eind jaren 60- begin jaren 70, lieten de Dolle Mina’s van zich horen. Zij drukten een stempel op de eerste feministische golf. In de strijd voor vrouwenrechten en gelijke behandeling van man en vrouw luidden ze een nieuw tijdperk in. Ook de mode veranderde. Twiggy werd bekend door de popart kleding, maar nog meer vanwege haar magere lijf.  In 1964 introduceerde Mary Quant de minirok. Een revolutie in de modewereld. 

Elvis Presley veroverde de muziekwereld samen met de Beach Boys en The Everly Brothers. In de jaren zeventig werd ABBA wereldberoemd met ‘Waterloo’ en alle hits die daarop volgden. George Baker vloog met zijn ‘La Paloma Blanca’ door Europa en Benny Jolink deed met ‘Oerend Hard’ Nederland trillen op zijn grondvesten. Motown, Soulmuziek en Housemuziek werden razend populair in disco’s en op feestjes leefden we ons uit op de heerlijke ritmes van Barry White, Three Degrees en 2Unlimited. 

Bij grote muziekfestivals namen flower power en de hippies het over met hun motto: “Make love not war”, heel nobel en vredelievend.  Het was een bijzondere maar ook een roerige tijd. Protestzanger Armand, weet u nog met die lange rode haren, scoorde een hit met ‘Ben ik te min?’, ‘De Bom’ van Doe Maar sloeg in als een bom, en ook ‘Het Testament’ van Boudewijn de Groot was een grote hit.

Natuurlijk zijn de Beatles en The Rolling Stones in 2025 nog steeds niet weg te denken. Maar ook nieuwe sterren veroverden de hitlijsten: Oasis, Ed Sheeran, 

Lady Gaga, Taylor Swift, en De Engelbewaarder in Nederland. 

Gelukkig zijn er nog steeds een paar goede muziekzenders en als ik dan een ‘gouden ouwe’ hoor, die me herinnert aan vroeger tijden, zing ik nog altijd mee. Genietend en lekker meebewegend, zo goed als het nog kan, op dat heerlijk ritme. Hopelijk lukt u dat ook nog steeds! 

In 1969-1970 ontstond de feministische beweging de Dolle Mina’s, vernoemd naar de eerste Nederlandse feministe Wilhelmina Drucker. Zij streed voor zelfbeschikking van vrouwen en leverde een grote bijdrage aan de huidige positie van de vrouw. Door ludieke acties kreeg de beweging landelijke bekendheid met de slogan “Baas in eigen buik” en door het verbranden van een korset bij het standbeeld van Wilhelmina Drucker, de oudere generatie weet dat vast nog wel. Dunya Verwey, Claudette van Trikt en Sia Hermanides hebben de strijd voor vrouwenrechten in 2025 opnieuw opgepakt. Dat deden ze door opnieuw een korset te verbranden bij het standbeeld van Wilhelmina in Amsterdam. Aanleiding vormen de trieste gebeurtenissen waarbij vooral vrouwen wederom het slachtoffer zijn van bruut geweld.